De laatste keer dat ik iets deelde over mijn persoonlijke transformatiereis was op 17 augustus. Op dat kruispunt van mijn reis nam ik een adempauze in het delen van mijn voortdurende transformatiereis. In de verte ontvouwde zich een nieuw licht aan het einde van de tunnel, en ik voelde geleidelijk aan een opwaartse beweging uit het dal van mijn reis komen… zelfs al was het een verrassende richting die ik insloeg.
Ondertussen zijn we 4 weken verder, en er is heel wat in beweging gezet. Maar nu wil ik graag het vervolg met jullie delen, en weet je, het is nog mooier dan ik me had kunnen voorstellen!
Mocht je trouwens geen deelgenoot zijn geweest van de gehele reis, dan kun je dat hier lezen
Wat doe je als je voelt dat het universum heeft besloten dat er iets door jou heen gemanifesteerd wil worden… Tja, wat doe je dan?
In het begin voelde ik weerstand, want datgene wat zich aandiende, lag niet echt binnen mijn expertisegebied, snap je… Maar hoe meer ik me ertegen verzette, hoe verder ik afdreef van mijn ware zelf.
En toen, afgelopen maand, had ik een gesprek met mijn Juf 😉 over mijn eindproject voor de Lichtwerker opleiding. Het doel van dit project is om mijn lichtvaardigheden in te zetten in een tastbare onderneming. Met enige onzekerheid vertelde ik over wat duidelijk via mij tot uiting wilde komen. Ik kon niet anders dan me afvragen of het wel ‘goed genoeg’ was… Ze lachte en zei: “Ik zie je stralen als je erover praat.” Daaropvolgend vertelde ze me dat de wereld overal lichtwerkers nodig heeft. Niet alleen daar waar het licht al schittert…
Op die manier had ik nog niet eerder bekeken, maar op dat moment voelde ik alles opengaan en een overweldigend gevoel van Ja! en DOEN… stroomde door mij heen!
Nu ben je waarschijnlijk heel benieuwd naar wat dit dan is….
Oké, daar gaan we dan…
Ik heb twee zoons, Joran, 18 jaar oud, en Stan, de oudste van 25. Gedurende de afgelopen paar jaar zijn ze opmerkelijk hecht geworden, meer als broers dan ooit tevoren.
Nu heeft de jongere de kans gekregen om een winkel (een nachtwinkel) over te nemen, het bedrijf waar hij al enkele jaren werkt na zijn schoolstage. Echter, hij vindt het idee behoorlijk overweldigend om alleen aan te pakken, dus zijn oudere broer heeft besloten om hem in dit avontuur te vergezellen.
Ze zochten een investeerder voor dit project en na weken van zoeken (ik vond het verstandig dat ze uitgebreid informatie inwonnen), kwamen ze tot de conclusie dat niemand wilde investeren, simpelweg omdat ze nog niets substantieels hadden opgebouwd…
Toen kwam het idee naar voren dat ik hun investeerder zou kunnen worden. Super spannend natuurlijk, maar ook ongelooflijk fijn om hen te kunnen helpen hiermee.
Daarnaast waren (en zijn) er tal van ondernemersuitdagingen die ze moeten overwinnen, en daar komt mijn zakelijke ervaring goed van pas (aankomend jaar werk ik al 18 jaar als zelfstandige ondernemer).
Ik sta ze met raad en daad bij en bied begeleiding en ondersteuning waar nodig is.
Ik moest meteen ook denken aan mijn eigen relatie met mijn vader, hij hielp mij ook waar hij kon destijds, terwijl hij weinig interesse had in spiritualiteit. Hij deed dat puur om mij op weg te helpen… Nu kan ik hetzelfde doen voor mijn zoons, hoe mooi is dat?!
Zodoende heb ik mezelf ondergedompeld in de wereld van bedrijfsovernames en heb ik onderhandelingen gedaan die behoorlijk positieve resultaten hebben opgeleverd…
Dus, alles bij elkaar genomen, ben ik nu hun investeerder, adviseur, onderhandelaar, marketeer en bovenal, hun apetrotse moeder… ♥️♥️♥️
Weet je wat pas echt geweldig is? Het feit dat ze weer advies vragen en dat ik mijn kennis en ondernemersvaardigheden met ze kan delen.
Zo mooi dat als je meegaat met de flow van het leven… alles weer letterlijk gaat stromen. ✨✨✨
Met liefde en dankbaarheid,
Yvonne Vrijhof – Heks en Kruid
