Nee ik ben niet zwanger… Ik wil graag het gevoel van Imbolc delen. Imbolc letterlijk vertaald; ‘In de buik’ en daarbij bedoel ik van Moeder Aarde. De kleine nog bijna onzichtbare vormeloze spruiten, die lekker diep onder de grond, nog even hun winterslaap houden. Aanwezig, maar toch ook nog niet…
Soms zie je een groepje dappere sneeuwklokjes al hun kopjes opsteken, dat zijn echt de bloemetjes van Imbolc. Ik heb ze al gespot in het bos! De belofte op nieuw leven wat deze dappere klokjes met zich meebrengen, geven een pril, zuiver en hoopvol gevoel… De kriebels die ik in mijn buik krijg als ik haar weer zie… zo plop tussen de verdorde bladeren komt ze op!
Dankbaar ben ik haar, de boodschapper van wat er onder de grond leeft. Zij laat zien dat er elk jaar weer nieuwe hoop en nieuwe ontwikkelingen ontstaan… Zo voelt Imbolc ook voor mij aan; Een nieuw zuiver begin van een periode wat mag groeien en uiteindelijk gaat bloeien… Voor iedereen toegankelijk en ieder mag zijn/haar eigen invulling daaraan geven.
Imbolc begint bij een zuiver en schoon gevoel. De nesteldrang om de lente weer welkom te heten!
Yvonne Vrijhof – Heks en Kruid
